Autor podejmuje próbę opisania innowacyjnych metod komunikacji społecznej w zakresie bezpieczeństwa publicznego w Polsce. Analizuje powszechnie dostępne przykłady działań, badając metody stosowane przez służby prasowe Policji. Poprzez przegląd opartych o nowe media i Internet kanałów komunikacji, w tym stron, serwisów oraz portali społecznościowych i kontentowych, próbuje wyznaczyć możliwe perspektywy ujednolicenia omawianych działań.