Niniejszy artykuł jest próbą uporządkowania zamieszania pojęciowego wokół terminu coaching. Autorzy starają się zebrać spolaryzowane opinie oraz zdemaskować pozory coachingu. Przede wszystkim jednak pragną rozpocząć dyskusję na temat jego edukacyjnego potencjału i możliwości jego wykorzystania w procesie wspierania rozwoju człowieka. Dlatego też do jego analizy wykorzystują dwie perspektywy: andragogiczną i poradoznawczą. Umożliwiają one interpretację coachingu jako interakcyjnego procesu odkrywania i wzmacniania potencjału osobowego ludzi oraz rozwijania umiejętności radzenia sobie z problemami i wyzwaniami.